اثرات دارویی و درمانی: 
اختلال نعوظ، شیوع زیادی داشته و تقریبا 50 درصد مردان سنین 40 تا 70 سال، معادل تقریبا 150 میلیون مرد در سرتاسر دنیا، را گرفتار می کند. اختلال نعوظ، تظاهری از یک اختلال عملکردی و یا ساختمانی در گردش خون آلت است. هر مرد مبتلا به اختلال نعوظ اولیه یا ثانویه که بیش از 6-3 ماه طول کشیده باشد لازم است به پزشک مراجعه نماید. اگرچه بهبود فاکتورهای خطر شیوه زندگی می تواند کمک کننده باشد، در اکثر موارد بیماران نیازمند استفاده از دارو هستند تا اختلال نعوظ را بهبود بخشیده یا اصلاح نمایند.
این اختلال ممکن است ناشی از عوارض دارویی، دیابت، بیماری عروق کرونر و ... باشد. درمان مرسوم این اختلال با داروهایی به نام مهارکننده های "فسفو دی استراز - 5" مانند سیلدنافیل، وردنافیل و تادالافیل صورت می گیرد. علاوه بر تداخلات دارویی با نیترات ها، مهارکننده های پروتئاز و اریترومایسین، اختلال دید، سردرد، درد عضلانی، گر گرفتگی و سبکی سر از جمله عوارض این داروها می باشد که مصرف آن را برای بسیاری از بیماران مشکل می کند. همچنین بیماران مبتلا به دیابت یا آسیب های عصبی، پاسخ ضعیفی به این داروها نشان داده یا نسبت به اثرات آنها مقاوم هستند، لذا تلاش برای تهیه داروهای جایگزین همچنان ادامه دارد. 
در یک بررسی تحقیقاتی، پژوهشگران نتیجه گرفتند در بهبود عملکرد در مردان، فرآورده حاوی خارخاسک، جینسینگ، ال - آرژینین به خوبی تحمل می شود و موثر است و این دارو درمان مناسبی برای اختلال نعوظ بوده و به عنوان اولین انتخاب با حداقل دوره 3 ماهه به میزان 2 عدد در روز به کار می رود.