اثرات دارویی و درمانی:
آفت دهانی عود کننده از جمله شایع‌ترین ضایعات دهانی است و به‌صورت یک یا چند زخم محدود به مخاط دهان که دردناک و عود کننده است تظاهر می‌کند. اوج شیوع فصلی آفت دهان در زمستان و بهار است و تقریباً 20 درصد از کل جمعیت در هر مقطع زمانی به این بیماری مبتلا هستند. عوامل موثر در ایجاد آفت به دو دسته عوامل ایجادی (مانند عوامل باکتریایی، ویروسی، ویروسی، ژنتیکی، اختلالات سیستم ایمنی، کمبود آهن و ویتامین های گروه B) و عوامل تسریع کننده (مانند عوامل حساسیت‌زا، روانی، شرایط هورمونی، ضربه و…) تقسیم می‌شوند. 
درمان موفق آفت مستلزم تشخیص صحیح، شناسایی و کنترل عوامل موثر در ایجاد آفت به‌منظور کاهش وسعت ضایعه، درد یا طول دوره زخم هاست اما به‌علت مشخص نبودن عوامل ایجادی و علامتی بودن درمان‌های موجود، روند درمانی معمولاً رضایت بخش نیست. در متون طب ایرانی به استفاده از گیاه مورد در شستشو و ضد عفونی کردن زخم‌ها، رفع تحریکات مخاط دهان، تسکین درد دندان و رفع سستی لثه ها و زخم‌های دهان اشاره شده است. اسانس گیاه مورد دارای اثرات ضد میکروبی است. با توجهبه اثر گیاه مورد در کشتن باکتری ها، استفاده از دهان شویه آن در درمان آفت توصیه شده است. همچنین به علت ویژگی جمع آوری رادیکال های آزاد، گیاه مورد به عنوان یک درمان مطرح برای آفت دهانی عودکننده است. بر اساس نتایج تحقیقات بالینی، گیاه مورد در کاهش اندازه آفتی، شدت درد و میزان قرمزی و نیز بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبلا به آفت دهانی عود کننده موثر است.

5-6 بار در روز، هر بار 10 قطره از محلول میرتکس را روی یک تکه پنبه کوچک ریخته و به مدت 20-30 ثانیه روی ضایعه آفتی قرار دهید. استفاده از فراورده همزمان با شروع نشانه های آفت موجب تاثیر بیشتر آن خواهد شد. احساس سوزش مختصر پس از مصرف دارو طبیعی است. از قرار دادن پنبه آغشته به فراورده روی ضایعه آفتی بیش از زمان توصیه شده خودداری کنید.