اثرات دارویی و درمانی:
عفونت باکتریایی واژن در اثر تغییر در فلور باکتریایی نرمال واژن ایجاد و موجب کاهش لاکتوباسیل های تولید کننده هیدروژن پراکسید و رشد بیش از حد عمدتا باکتری های بیهوازی می شود. عفونت باکتریایی واژن، شایعترین شکل واژینیت در ایالات متحده است. در فلور نرمال واژن، باکتری های بیهوازی کمتر از 1 درصد است در حالی که در خانم ه ای مبتلا به عفونت باکتریایی واژن، بیهوازی ها و گاردنرلا واژینالیس و مایکوپلاسما هومینیس 100 تا 1000 برابر بیشتر از حالت نرمال استو لاکتوباسیل ها معمولا وجود ندارند که در این حالت استقرار مجدد فلور نرمال واژن مشکل و عود عفونت باکتریایی واژن شایع است. 
تشخیص عفونت باکتریایی واژن براساس یافته های زیر است:
ترشحات خاکستری واژن با بوی ماهی که بویژه به دنبال مقاربت قابل توجه است با PH بالاتر از 4/5 (معمولا 4/7 تا 5/7)، افزایش تعداد سلول های کلیدی (Clue Cells) و فقدان آشکار گلبول های سفید در مشاهده ترشحات واژن بوسیله میکروسکوپ (در موارد پیشرفته عفونت باکتریایی واژن، بیشتر از 20 درصد سلول های اپی تلیال را سلول های کلیدی تشکیل می دهند). همچنین استشمام بوی ماهی، شبیه آمین پس از افزودن KOH به ترشحات واژن (Whiff test). عدم درمان عفونت باکتریایی واژن عواقب زیادی دارد از جمله افزایش خطر بیماری های التهابی لگن، مترونیدازول که برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد با عوارضی مانند تهوع، ایجاد طعم فلزی در دهای، نوروپاتی محیطی و عفونت کاندیدا همراه است. 
استفاده از گیاه درمانی در عفونت های واژن سابقه طولانی دارد. در طب جایگزین از مرزنجوش و بادرنجبویه برای درمان عفونت های باکتریایی واژن استفاده شده است.